Κάτι σαν εισαγωγή...

Η ιδέα της δημιουργίας προσωπικής ιστοσελίδας υπήρχε στο μυαλό μου εδώ και αρκετά χρόνια. Τελικά υλοποιήθηκε σήμερα, εν έτει 2015. Είναι γεγονός ότι οι "free website builders" (που λέμε και στα ελληνικά...), πλέον παρέχουν πολλές δυνατότητες, για τους αδαείς (όπως η γράφουσα) που έχουν μαύρα μεσάνυχτα στον τομέα αυτό...

Το πιο δύσκολο και ταυτόχρονα ενδιαφέρον κομμάτι γύρω από τη δημιουργία της ιστοσελίδας, ήταν η αρχειοθέτηση του υλικού. Μέσα από τη διαδικασία αυτή, "ανακάλυψα" ξανά πόσα πολλά πράγματα έχω ζήσει τα τελευταία χρόνια... όπως, για παράδειγμα, σε πόσες συναυλίες έχω πάει, πολλές εκ των οποίων δεν θυμόμουν!

Θυμήθηκα ξανά, την αρθρογραφία μου στον «Ορφέα» και την άψογη συνεργασία που είχαμε με τον Τάσο Καραντή, ο οποίος πραγματικά μου είχε δώσει τη δυνατότητα να κάνω στον Ορφέα "ό,τι ήθελα". Αρκετά από τα άρθρα που έχω γράψει για τον Ορφέα, μπορεί και να μην αφορούσαν πολύ κόσμο... παρόλα αυτά, στον Ορφέα δημοσιεύονταν τα πάντα, έστω κι αν απευθύνονταν σε λίγους, χωρίς το κριτήριο να είναι η επισκεψιμότητα.

Η εργασία για την ένταξη των άρθρων μου στο Ιστολόγιο της σελίδας μου, μού έδωσε τη δυνατότητα να τα διαβάσω ξανά, και έχοντας πια την απόσταση του χρόνου, μπορώ να κάνω την αυτοκριτική μου. Τελικά ίσως έκανα λάθος που πίστευα πως "εγώ δεν γράφω καλά". Ιδίως τα τελευταία χρόνια, γράφοντας καθημερινά, είχα βελτιωθεί αισθητά σε σχέση με το ξεκίνημά μου, κάτι το οποίο μού είχε τονίσει και ο Τάσος. Αν άλλαζα κάτι, αυτό θα ήταν στον τρόπο που έγραφα: συχνά χρησιμοποιούσα το πρώτο πρόσωπο, κάτι που περισσότερο ταιριάζει σε ένα blog παρά σε ένα περιοδικό, αν και ο Τάσος μού είχε αφήσει αυτή την ελευθερία γραφής. Επίσης, θα ήθελα πολύ να διορθώσω κάποια λάθη που έκανα τότε (όπως π.χ. εκείνο το «στα πλαίσια του...» ...το σωστό είναι «στο πλαίσιο», όπως αργότερα έμαθα...). Τα τελευταία 2 χρόνια είχα αποσυρθεί από την αρθρογραφία και συνεισέφερα στο περιοδικό με φωτογραφίες από τις εκδηλώσεις που πήγαινα.

Η 7χρονη "θητεία" μου στον Ορφέα, μού έδωσε τη δυνατότητα να παρακολουθήσω πολλά μουσικά δρώμενα που με ενδιέφεραν πολύ, αλλά και να γνωρίσω πράγματα που ίσως να μην επέλεγα από μόνη μου, με αφορμή χορηγίες επικοινωνίας του περιοδικού ή προσκλήσεις που μας δίδονταν. Στο τέλος του Σεπτέμβρη του 2014, ένας κύκλος έκλεισε. Ο Ορφέας σταμάτησε τη λειτουργία του... Ήταν ένα μη κερδοσκοπικό περιοδικό που συντηρούσε αποκλειστικά ο Τάσος, και είναι πολύ δύσκολη εποχή για προσπάθειες δίχως έσοδα από πουθενά... Κοιτάζοντας ξανά πίσω, όλη αυτή την πορεία, υπάρχει ένα πράγμα για το οποίο έχω μετανιώσει, και αυτό είναι που σταμάτησα να γράφω... Στο σημείο αυτό οφείλω να ευχαριστήσω τον Τάσο για όλη αυτή τη διαδρομή.

Παράλληλα, λόγω της μεγάλης επισκεψιμότητας που είχε ο Ορφέας, ήταν ένα πολύ σημαντικό μέσο προβολής της δουλειάς μου ως φωτογράφου. Μια ενασχόληση που ξεκίνησε καθαρά ως χόμπι, και έφτασε να γίνει πιο σοβαρή τα τελευταία χρόνια. Ένας άνθρωπος που θα πρέπει να ευχαριστήσω γι' αυτό, είναι ο μουσικός, ζωγράφος και φωτογράφος Δημήτρης Μαυρόπουλος. Τον γνώρισα ως φωτογράφο σε κάποιες παρουσιάσεις δίσκων στον Ιανό. Εκείνη την εποχή παιδευόμουν με μια μικρή compact μηχανή, η οποία δεν μου έδινε και πολλές δυνατότητες, ιδίως για τον τομέα που είχα επιλέξει, τη φωτογράφηση συναυλιών. Σκεφτόμουν να προχωρήσω στην αγορά μίας καλύτερης μηχανής, και ο Δημήτρης ήταν εκείνος που με παρότρυνε να περάσω σε DSLR με φακούς. Αν τότε είχα προτιμήσει (για οικονομικούς λόγους) απλά μία καλύτερη compact, ίσως να μην είχα ασχοληθεί πιο σοβαρά με τη φωτογραφία, ίσως και να μην ανακάλυπτα ποτέ το πόσο πολύ μού αρέσει το "άθλημα" αυτό...

***

Στις σελίδες του Ιστολογίου, μπορείτε -αν θέλετε- να διαβάσετε τα άρθρα μου που έχουν δημοσιευθεί στον «Ορφέα», στο «Όγδοο» και στο «MusicHeaven» (στο τέλος κάποιων άρθρων έχω προσθέσει σχόλια που θέλησα να κάνω ξαναδιαβάζοντάς τα σήμερα...), να βείτε συγκεντρωμένα άρθρα στα οποία δημοσιεύονται φωτογραφίες μου, καθώς και διάφορες σκέψεις μου που κατά καιρούς κατέγραφα... Έπεται συνέχεια...