Χρήστος Κωνσταντόπουλος: Η μουσική μου κουλτούρα είναι καθαρά ελληνική | e-orfeas.gr

Ήταν μία ιδέα που έπεσε στο τραπέζι του Ορφέα κάποια στιγμή. Να ανοίξουμε ένα δρόμο σε νέους καλλιτέχνες. Σε καλλιτέχνες που αγαπούν με πάθος τη μουσική, που συνθέτουν, που τραγουδούν, που γράφουν στίχους, που παίζουν μουσική και που δεν έχουν βρει ακόμη το δρόμο προς τη δισκογραφία. Κι αυτοί οι καλλιτέχνες να μπορούν να πουν δυο λόγια από καρδιάς, να δείξουν τη δουλειά τους και να κάνουν γνωστά τα μουσικά τους όνειρα. Έτσι φτιάξαμε μία νέα μουσική ενότητα. Εύκολα βρέθηκε κι ο τίτλος που καλείται να συνοδέψει έναν νέο καλλιτέχνη στο δρόμο του. Εραστές του Ονείρου! Ένας από αυτούς τους νέους καλλιτέχνες είναι ο Χρήστος Κωνσταντόπουλος. Ο Χρήστος Κωνσταντόπουλος γεννήθηκε και μεγάλωσε στην Πάτρα. Σπούδασε στην σχολή Οικονομίας & Διοίκησης Μεσολογγίου. Έχει διδαχθεί παραδοσιακό & σύγχρονο χορό. Παράλληλα παρακολούθησε μαθήματα φωνητικής, κλασικής κιθάρας & θεωρία της μουσικής στο ωδείο "paganini" της Πάτρας. Το 2005 & 2006 είχε 2 συμμετοχές στις θεατρικές παραστάσεις ''Το Παράπονο Του Νεκροθάπτου'' σε σκηνοθεσία Διονύση Βούλτσου & "Η Γυναίκα Της Πάτρας" σε σκηνοθεσία Περικλή Βασιλόπουλου με πρωταγωνίστρια την Ειρήνη Ιγγλέση. Και στις 2 παραστάσεις ερμήνευσε τα τραγούδια του συνθέτη Γιώργου Δίπλα, στην πρώτη παράσταση σε ποίηση Ναπολέοντα Λαπαθιώτη και στην δεύτερη σε στίχους της Γιώτας Κοντογεωργοπούλου. Την περίοδο 2005 με 2008 εμφανίζεται επαγγελματικά ως τραγουδιστής και συνεργάζεται με σημαντικούς καλλιτέχνες σε διάφορες μουσικές σκηνές της Πάτρας όπως το "χάραμα", η "αίγλη", η "ποικίλη στοά" κ.α. Έχει παρακολουθήσει 2ετές σεμινάριο φωνητικής & μουσικής εξερεύνησης με καθηγητές την Αναστασία Μουτσάτσου, την Ελένη Πέτα & τον Παναγιώτη Μάργαρη, πραγματοποιώντας συναυλίες - αφιερώματα στους Λ. Μαχαιρίτσα, Θ. Μικρούτσικο & Ν. Μαυρουδή. Το 2010 συνεργάζεται με τον μουσικοσυνθέτη & κιθαριστή Νότη Μαυρουδή & μαζί με τον κιθαριστή Παναγιώτη Μάργαρη πραγματοποιούν 2 εμφανίσεις σε μια παράσταση με τίτλο "Ποτάμι ο Καιρός" σε μια αναδρομή στα τραγούδια του Νότη Μαυρουδή. Συνεχίζει να παρουσιάζει την παράσταση "Ποτάμι ο Καιρός" με το Νότη Μαυρουδή και τον κιθαριστή Γιώργο Τοσσικιάν σε διάφορους χώρους της Αθήνας. Αγαπητέ Χρήστο, καλώς ήλθες στον Ορφέα. Ας ξεκινήσουμε με λίγα λόγια για σένα. Πες μας που γεννήθηκες, που μεγάλωσες και ποια ήταν τα πρώτα σου μουσικά ακούσματα; Γεννήθηκα και μεγάλωσα στους Αμπελόκηπους, σε μια συνοικία της Πάτρας. Έζησα εκεί μέχρι τα 24 μου χρόνια. Τα τελευταία 2 χρόνια μένω μόνιμα στην Αθήνα. Τα πρώτα μου μουσικά ακούσματα κινούνταν γύρω από τη λαϊκή & έντεχνη μουσική στο ευρύ της όμως φάσμα. Ο πατέρας μου άκουγε αμιγώς λαϊκή μουσική, δηλαδή Σ. Καζαντζίδη, Σ. Διονυσίου κ.τ.λ. Η μητέρα μου ήταν λίγο πιο ρομαντική, άκουγε τραγούδια του νέου κύματος, Γ. Πουλόπουλο, Αρλέτα κ.τ.λ. Οπότε η μουσική μου κουλτούρα είναι καθαρά ελληνική. Επίσης, επειδή από πολύ μικρός ασχολήθηκα με τον παραδοσιακό χορό, τα μουσικά μου βιώματα έχουν να κάνουν και με την ελληνική παραδοσιακή μουσική. Πότε και πως αποφάσισες να ασχοληθείς με τη μουσική; Τι ήταν εκείνο που σε τράβηξε στη μουσική και είπες: "Αυτό θέλω να κάνω στη ζωή μου"; Το είχα αποφασίσει από πολύ μικρός, μπορώ να πω από το δημοτικό. Αυτό που με ευχαριστούσε ήταν να τραγουδάω στην οικογένειά μου, στους συμμαθητές μου, στους φίλους μου. Μου άρεσε να είμαι το επίκεντρο της παρέας, συμμετείχα σε όλες τις σχολικές γιορτές, θεωρούσα το τραγούδι σαν ένα φυσικό τρόπο έκφρασης, λειτουργούσα καθαρά με το συναίσθημα. Η οικογένειά μου δεν έχει καμία σχέση με τη μουσική, πίστευαν ότι απλά κάνω το καπρίτσιο μου. Όταν τελείωσα το λύκειο αποφάσισα να σπουδάσω μουσική κι έτσι όλα πήραν το δρόμο τους. Είχα πολύ θράσος σαν παιδί, το μόνο που σκεφτόμουν ήταν πώς θα κάνω το όνειρό μου πραγματικότητα. Κι έτσι, κέρδισα πολλά πράγματα. Δούλεψα σε διάφορα μαγαζιά στην Πάτρα και σε κάποια που δεν ταίριαζαν στην αισθητική μου. Δεν με πείραζε όμως. Το μόνο που ήθελα ήταν να βρω την επικοινωνία μου με το κοινό και το κατάφερα. Ταυτόχρονα βρήκα και τον εαυτό μου μέσα από αυτό. Από το 2010 συνεργάζεσαι με τον Νότη Μαυρουδή σε συναυλίες, καθώς και στον καινούργιο του δίσκο «Στου χρόνου τις καταπακτές», που κυκλοφόρησε πριν λίγες μέρες και αποτελεί την πρώτη σου δισκογραφική εμφάνιση. Μίλησέ μου γι' αυτή τη συνεργασία. Ο Νότης Μαυρουδής είναι ένας μεγάλος δάσκαλος στο χώρο της τέχνης. Πριν 2 χρόνια έγινε ένα αφιέρωμα προς τιμήν του όπου συμμετείχα κι εγώ. Αμέσως μετά μου πρότεινε να συνεργαστούμε. Μιλήσαμε αρκετά, κάναμε πολλές πρόβες, μελέτησα εκτενώς το έργο του, ταιριάξαμε από την πρώτη στιγμή. Κάναμε αρκετές συναυλίες με μεγάλη επιτυχία. Κολύμπησα στα βαθιά και δε φοβήθηκα ούτε λεπτό. Μου διδάσκει πολλά με τον τρόπο του και είμαι ευτυχής γι' αυτό. Μέσα από τη συνεργασία μας, γεννήθηκε η ιδέα μιας νέας δισκογραφικής του δουλειάς. "Κρατάς τον κορμό του δίσκου" μου ανέφερε πριν λίγες μέρες. Ερμήνευσα 4 τραγούδια για "του χρόνου τις καταπακτές". Τραγούδια σε μουσική του Νότη Μαυρουδή και στίχους των Α. Δασκαλόπουλου, Χ. Γ. Παπαδόπουλου και Μ. Φασουλάκη. Με συμμετέχοντες, καλλιτέχνες όπως ο Μ. Τσέρτος, η Γ. Νέγκα, ο Μ. Πασχαλίδης κ.α. Νιώθω σημαντική ευθύνη και ταυτόχρονα μεγάλη χαρά και τιμή για όλα αυτά. Αυτό το δίσκο τον χαρακτηρίζει η υψηλή αισθητική τόσο από μουσικής όσο και από στιχουργικής πλευράς. Όσο για τις ερμηνείες των καλλιτεχνών είναι απλά κατάθεση ψυχής. Ελπίζω και στο μέλλον να μπορώ να κινηθώ δισκογραφικά σε ανάλογης ποιότητας μονοπάτια. Νομίζεις πως η δισκογραφία στη χώρα μας έχει παρόν και μέλλον; Κι αν ναι, κάτω από ποιες προϋποθέσεις; Υπάρχουν οι λεγόμενοι "καρχαρίες" όπως τους αποκαλώ εγώ, που θέλουν να κατασπαράξουν με οποιοδήποτε μέσο και τρόπο, ό,τι βρεθεί στο διάβα τους για ικανοποιήσουν την υπέρμετρη φιλοδοξία τους και το "εγώ" τους. Και είναι πολλοί από αυτούς στον χώρο αυτό και πλανεύουν τον κόσμο. Όσο λοιπόν τους στηρίζει ο κόσμος, τόσο το παρόν όσο και το μέλλον της δισκογραφίας θα μοιάζει νοσηρό. Και εντάξει, ένας σοβαρός άνθρωπος θα τους αγνοήσει αλλά υπάρχουν και τα πολύ νέα παιδιά που δέχονται λάθος πρότυπα και αναπαράγουν αυτή την μετριότητα με αρνητικά αποτελέσματα. Ωστόσο, υπάρχουν καλλιτέχνες που κάνουν ελπιδοφόρες δουλειές για την δισκογραφία και υπάρχει και το ανάλογο κοινό που ξέρει να ακούει και να αισθάνεται. Το μεγαλύτερο βάρος πάντως το έχει ο ίδιος ο καλλιτέχνης και από αυτόν θα εξαρτηθεί και το μέλλον της δισκογραφίας. Εάν σταματήσει να ρίχνει νερό στο κρασί του και αρχίσει να προτείνει στις εταιρίες καλό υλικό τότε και ο κόσμος θα το δεχτεί θετικά γιατί διψάει για καλά πράγματα αρκεί να του τα δώσεις σωστά. Πιστεύω ότι όλα είναι στο χέρι του καλλιτέχνη αρκεί να ξέρει τι θέλει έχοντας ευγενικούς σκοπούς και σεβασμό στη μουσική και πάνω απ' όλα στον εαυτό του. Τι είναι αυτό που θα ήθελες ως νέος καλλιτέχνης να βρεις σε μία δισκογραφική εταιρία; Αρχικά μια άλφα επικοινωνία και έπειτα τον κατάλληλο σεβασμό προς το πρόσωπό μου. Να αφήνουν οξυγόνο για τον καλλιτέχνη και να τον εμπιστεύονται σε όλα τα επίπεδα. Να μιλάμε την ίδια γλώσσα, να κοιτάμε την μουσική με το ίδιο βλέμμα. Με καθαρότητα και αγνές προθέσεις και από τις δυο πλευρές. Μπορεί να ακούγονται ονειρικά όλα αυτά αλλά μόνο έτσι μπορεί να φτιαχτεί μια υγιής σχέση και να δημιουργήσει αξίες και σταθερές. Ποιες είναι οι καλλιτεχνικές σου ανησυχίες; Ανησυχώ γενικότερα για το μέλλον μου σαν καλλιτέχνης. Θέλω να φτάσω τη φωνή μου στο ανώτατο επίπεδο. Να γίνω ένας άρτιος φωνητικά τραγουδιστής που να ευχαριστιέμαι αρχικά εγώ στο έπακρον με το αποτέλεσμα αλλά και ο ακροατής φυσικά. Γι' αυτό κι έχω ξεκινήσει κλασικό τραγούδι με τη Δέσποινα Κάτσαρη, μια τεράστια δασκάλα που εμπιστεύομαι και που πιστεύω πως με βοηθάει να εξελιχθώ περισσότερο. Επίσης, με ενδιαφέρει να επεκτείνω τις γνώσεις μου πάνω στη μουσική σε θεωρητικό επίπεδο. Όσο είσαι πιο μικρός όλα αυτά τα προσπερνάς αλλά τελικά είναι πολύ βασικά εφόδια για έναν τραγουδιστή. Επίσης, θέλω να εξελίξω την ιδιότητά μου σα συνθέτης. Γράφω τραγούδια και θέλω κάποια στιγμή όταν ωριμάσει περισσότερο αυτό μέσα μου, να μπορέσω να φανερώσω κάποια, πάντα όμως στο σωστό χρόνο. Πως βλέπεις γενικά, τόσο τη μουσική σκηνή της πατρίδας μας, τους καλλιτέχνες δηλαδή, όσο και το παρόν και το μέλλον του τραγουδιού; Ξεχωρίζεις ιδιαίτερα κάποιους; Νομίζεις πως η μουσική και το τραγούδι έχουν ακόμη πολλά και καινούργια πράγματα να προσφέρουν; Η Ελλάδα έχει σπουδαίους καλλιτέχνες. Το παρελθόν της μουσικά είναι χρυσό θα έλεγα. Η αδυναμία μου είναι ο Μάνος Χατζιδάκις και η Λένα Πλάτωνος. Επίσης με σαγηνεύει η φωνή της Σαβίνας Γιαννάτου. Όσον αφορά στο σήμερα, σε γενικές γραμμές ακούω πολύ καλές τεχνικά φωνές με μεγάλη έκταση και εντυπωσιακές κορώνες καθώς και εμφάνιση αλλά δεν μπορώ να πω ότι με συγκινούν ιδιαίτερα. Συνήθως τους λείπει η αλήθεια, η αισθητική, το συναίσθημα, η ευαισθησία, βασικά πράγματα δηλαδή για 'μένα. Ένας καλλιτέχνης πρέπει να έχει μελετήσει την κληρονομιά του τόπου μας, τους μεγάλους μας συνθέτες, τραγουδιστές και ποιητές. Όταν φωλιάσουν όλα αυτά μέσα του τότε ενδεχομένως να μπορεί να φανερώσει το ταλέντο του. Τα καινούργια πράγματα σίγουρα δεν θα έρθουν με το να εφευρίσκουν οι νέοι καλλιτέχνες καινούργιους δρόμους στη μουσική αλλά με το να βγάζουν την αλήθεια τους. Αυτό στα δικά μου μάτια μοιάζει σαν καινούργιο. Ποια ερώτηση θα έκανες στον υπουργό πολιτισμού, αν τον είχες μπροστά σου; Εσύ, τι απάντηση θα έδινες σε αυτή την ερώτηση; Θα τον ρωτούσα με ποιον τρόπο στηρίζει τους καλλιτέχνες. Απλά, θα έπρεπε να έχει προνοήσει για τους νέους καλλιτέχνες ειδικά, περισσότερα ερεθίσματα ώστε να έχουν σοβαρό λόγο να ασχοληθούν με τη μουσική και γενικότερα με την τέχνη χωρίς να παραγκωνίζονται από χωμένους σε κλίκες έμπορους-καλλιτέχνες και να δημιουργήσει σοβαρούς θεσμούς να διακρίνονται νέα ταλέντα, αξιοκρατικά και δίκαια και όχι με στημένους διαγωνισμούς και ψευτοφεστιβάλ με σκοπό το συμφέρον και το κέρδος. Πως βλέπεις το ρόλο του διαδικτύου στη μουσική και ίσως και γενικότερα στην τέχνη; Το διαδίκτυο είναι ένας σύγχρονος τρόπος να προωθήσεις την δουλειά σου αρκεί να χρησιμοποιείται σωστά και ο αποδέκτης να μην ξεπερνά τους ηθικούς φραγμούς που πρεσβεύει ο καλλιτέχνης. Αν σκεφτεί κανείς ότι τα περισσότερα δισκοπωλεία αρχίζουν και κλείνουν και ότι οι περισσότεροι νέοι τη μισή τους μέρα την ξοδεύουν σερφάροντας στο ίντερνετ τότε μοιραία ο καλλιτέχνης θα αναζητήσει ηλεκτρονικούς τρόπους προώθησης της δουλειάς του. Εγώ προσωπικά είμαι οπαδός του ρομαντισμού. Θέλω να έχω χειροπιαστό το εκάστοτε άλμπουμ ενός καλλιτέχνη. Με όλα τα παρελκόμενα. Αλλά δεν μπορούμε να πηγαίνουμε κόντρα σε όλα. Μπορείς να παίξεις με το ίντερνετ, το έχω κάνει κι εγώ με τα καινούργια μου τραγούδια, αλλά πάντα με τους σωστούς όρους. Σε φοβίζει το αύριο σαν καλλιτέχνη και σαν άνθρωπο; Με όλη αυτή την κατάσταση που επικρατεί στην Ελλάδα θα ήμουν τουλάχιστον αφελής εάν δεν με φόβιζε. Προσπαθώ όμως να μην με καταβάλει, να κάνω το καλύτερο για τον εαυτό μου, να κυνηγάω ευκαιρίες, να μην καθησυχάζομαι ποτέ, να δοκιμάζω συνεχώς καινούργια πράγματα, να βάζω στόχους τουλάχιστον κοντινούς γιατί με τα μεγάλα σχέδια γελάει μαζί σου ο Θεός, όπως λέει και η παροιμία. Νομίζω ότι το μυστικό είναι η πίστη στον εαυτό μου, χωρίς να επηρεάζομαι από εξωτερικούς παράγοντες. Τι ετοιμάζεις αυτόν τον καιρό; Ποιες είναι οι επόμενες εμφανίσεις σου; Όσον αφορά στις εμφανίσεις μου, συνεχίζουμε την παράσταση που κάναμε και πέρσι με τίτλο "ΠΟΤΑΜΙ Ο ΚΑΙΡΟΣ" (είναι μια αναδρομή στη δισκογραφία του Νότη Μαυρουδή καθώς και μια μικρή αναφορά στο Μάνο Χατζιδάκι) με κάποιες παραλλαγές και νέες εκπλήξεις. Με το Νότη Μαυρουδή και το Γιώργο Τοσικιάν στις κιθάρες, την Αμαλία Τάτση και εμένα στο τραγούδι και κάποτε συναντάμε το Μάνο Αβαράκη στη φυσαρμόνικα και τις φλογέρες. Οι επόμενες παραστάσεις είναι 21 & 22 Οκτωβρίου στο "Art gallery cafe" στη Βούλα και ακολουθούν πολλές ακόμη το Νοέμβρη και το Δεκέμβρη. Θα χαρούμε να σας συναντήσουμε. Ο επίλογος σε εσένα. Τι είναι αυτό που θα εκφράσεις με το λόγο σου ως νέος καλλιτέχνης στους αναγνώστες; Επειδή είμαι οπαδός των παροιμιών θα πω το εξής: "Όποιος αγάλι - αγάλι περπατεί, μακριά μπορεί να πάει". Καλή δύναμη σε όλους!