Νότης Μαυρουδής: «Κλόουν» | e-orfeas.gr

Ο Νότης Μαυρουδής είναι από τους ελάχιστους σύνθετες που όταν δημιουργούν έναν νέο δίσκο, είσαι εκ των προτέρων βέβαιος για την ποιότητα του. Μετά από έξη χρόνια από την κυκλοφορία του δίσκου "Μουσικό Ανθολόγιο" με την Παιδική Χορωδία του 6ου Δημοτικού Σχολείου της Κατερίνης, και τρία χρόνια από τον τελευταίο του δίσκο με νέο υλικό "Carte Postale", κυκλοφόρησε τον Μάιο του 2009 ο τέταρτος δίσκος του Νότη Μαυρουδή με τραγούδια για παιδική χορωδία. Στον δίσκο αυτό, με τίτλο «Κλόουν», ο συνθέτης μελοποιεί ποιήματα του Δημήτρη Μανθόπουλου από το βιβλίο "Με των στίχων τα φτερά" (εκδ. Διάπλαση, 2007). Τα ερμηνεύει η Παιδική Χορωδία του Δημοτικού Ωδείου Νίκαιας (που την πρωτογνωρίσαμε από τα "Ματωμένα χώματα" του Βασίλη Δημητρίου) υπό τη διδασκαλία και διεύθυνση του Θανάση Μιχαλόπουλου, καθώς επίσης και οι σπουδαίοι ερμηνευτές Μαριώ, Μανώλης Μητσιάς και Αναστασία Μουτσάτσου. Τα τραγούδια του Νότη Μαυρουδή, που απευθύνονται σε παιδια όλων των ηλικιών, έρχονται να μας προβληματίσουν με τα κοινωνικοπολίτικα μηνύματα που εμπεριέχουν, και να μας υπενθυμίσουν πως τα παιδιά χρειάζονται τέχνη που να τα σέβεται! Τα τραγούδια του «Κλόουν», πιστεύω ακράδαντα πως θα αγαπηθούν και θα μπουν στις καρδιές των ακροατών τους, γιατί έχουν νοήματα - άλλοτε φανερά και άλλοτε πιο "κρυμμένα" - που βγαίνουν μέσα από τη ζωή. Προσωπικα, με αρκετά τραγούδια ταυτίστηκα, γιατί μου θύμισαν κάτι από τα δικά μου παιδικά (και όχι μόνο...) χρόνια.

Ένα από αυτα τα τραγούδια είναι η «Χάρτινη μπρατσέρα», στην οποία περιγράφονται τα παιδικά ταξίδια της φαντασίας με αφορμή ένα χάρτινο καραβάκι που πλέει μέσα σα μια μπανιέρα: Στου λουτρού μας τη μπανιέρα / αρμενίζει μια μπρατσέρα / Μια μπρατσέρα ζηλευτή / καμωμένη με χαρτί (άραγε πόσα παιδιά δεν έχουν δοκιμάσει να βάλουν χάρτινες βαρκούλες στο νερό, απλώς από περιέργεια αν θα επιπλεύσουν, και μετά πλάθουν ολόκληρες ιστορίες με τη φαντασία τους;) Και στο τέλος του τραγουδιού έρχεται η απότομη επιστροφή από το γλυκό όνειρο στη σκληρή πραγματικότητα: Κι όμως τρέμω με τη σκέψη / η μπρατσέρα μη μουσκέψει / Όνειρο γλυκό, γιατί / να σε φτιάξω από χαρτί; Κατ' επέκταση, σ' αυτό το παιδικό όνειρο θα μπορούσε να "καθρεφτίζεται" οποιοδήποτε απραγματοποίητο όνειρό μας...

Ένα άλλο τραγούδι με το οποίο πιστεύω πως θα ταυτιστούν πολλά παιδιά αλλά και πολλοί γονείς, είναι το «ΜΗ και ΠΡΕΠΕΙ». Τη μαμά μου λένε ΜΗ / ΠΡΕΠΕΙ λένε τον πατέρα / κι η μεγάλη τους στοργή / με κουράζει νύχτα μέρα Είναι γεγονός ότι πολλοί γονείς και δάσκαλοι αντιμετωπίζουν τα παιδιά με "μη" και "πρέπει", κι όμως, αυτός ο τρόπος "διαπαιδαγώγησης" είναι καταπιεστικός και πολλές φορές δεν έχει τα "επιθυμητά" αποτελέσματα! Ένα τραγούδι που μου έκανε ιδιαίτερη εντύπωση είναι οι «Καινούριες λέξεις». Στο τραγούδι αυτό, υπάρχουν λέξεις που "ξεπήδησαν" από το παγκόσμιο σοκ του ατυχήματος στο πυρηνικό εργοστάσιο του Τσέρνομπιλ, το 1986 (μπεκερέλ, μιλιρέμ, στρόντιο, καίσιο, κ.ά.) Οι λέξεις έγιναν τραγούδι, το οποίο τα παιδιά της Νίκαιας τραγουδούν με μια ειρωνία και μας προβληματίζουν: Ω, τι όμορφο τραγούδι! / Τι ρυθμός, τι προφορά! / Κάθε, λέξη, κάθε νότα, συμφορά! Μπεκερέλ και μιλιρέμ / φα μι ρε και τερερέμ / στρόντιο και καίσιο / θα 'χεις βίον αίσιο(;) Η κορυφαία (κατά τη γνώμη μου) στιγμή του δίσκου είναι το «Νανούρισμα», που ερμηνεύει η Μαριώ, που η φωνή της και η ερμηνεία της ενσαρκώνει απόλυτα το ρόλο της μάνας. Μιας μάνας που μέσα στους πολέμους και τις καταστροφές του πλανήτη μας, δεν βρίσκει λόγια για να τραγουδήσει στο παιδί της! Τι να σου πω παιδάκι μου, τι να σου τραγουδήσω; / Δε βρίσκω λόγια η καψερή για να σε νανουρίσω Μερικοί χαρακτηριστικοί στίχοι: Σιγήστε, τανκς και πύραυλοι, σ' Ανατολή και Δύση / κοιμάται το παιδάκι μου και τρελώ μην ξυπνήσει Ύπνε, που παίρνεις τα μωρά, πάρε και το δικό μου / μα μην το πας στις γειτονιές του πόνου και του τρόμου Μη μου το πας στις λαγκαδιές που πρασινίζαν δάση / και δει καμένα τα δεντρά και τ' όνειρο χαλάσει Ο δίσκος κλείνει με έναν πολύ ιδιαίτερο τρόπο, με μια απαγγελία του ποιήματος «Ο βοριάς» από τον Νότη Μαυρουδή, συνοδεία κιθάρας, κάτι πολύ όμορφο αφού μοιάζει σαν αφήγηση παραμυθιού, και ο συνθέτης διαθέτει πολύ ωραία χροιά στη φωνή του. Τον δίσκο πλαισιώνουν εξαιρετικοί μουσικοί: ο Νότης Μαυρουδής και ο Παναγιώτης Μάργαρης (κλασσική κιθάρα), ο Θανάσης Θάνος (πιάνο, ακορντεόν, synts, ντέφι), ο Μάνος Αβαράκης (φυσαρμόνικα), ο Σταύρος Καβαλιεράτος (κοντραμπάσο), η Στέλλα Τσάνη (βιολί) και η Φώφη Καρούντζου (μαντολίνο). Στο ένθετο του δίσκο, το οποίο κοσμεί ένας πολύχρωμος κλόουν που παίζει βιολί πάνω σ' ένα χαμογελαστό μισοφέγγαρο, θα βρείτε τους στίχους των τραγουδιών, και εισαγωγικό σημείωμα του σύνθετη, στο οποίο αφιερώνει το δίσκο στα τέσσερα εγγονάκια του! Τα τραγούδια του δίσκου 01 Αιγαιοπελαγίτικο 02 Χάρτινη μπρατσέρα 03 Γέροι ναυτικοί (Μανώλης Μητσιάς) 04 Καινούριες λέξεις 05 Η μηλιά της χαράς 06 Το τσίρκο 07 Ιστορική θύμηση (Αναστασία Μουτσάτσου) 08 Καλοκαιριάτικη νύχτα 09 Το σκιάχτρο 10 Νανούρισμα (Μαριώ) 11 ΜΗ και ΠΡΕΠΕΙ 12 Ένα σκιάχτρο μα τι σκιάχτρο 13 Το κακό παιδί 14 Ο βοριάς (απαγγελία: Νότης Μαυρουδής)