Απόψεις και "απόψεις" για το ρεμπέτικο... | e-orfeas.gr
Όπως όλα τα είδη "παλαιάς" μουσικής, έτσι και το ρεμπέτικο δεν θα έφτανε στα αυτιά και στις ψυχές των νεότερων γενιών, αν δεν υπήρχαν οι άξιοι ερμηνευτές που έκαναν επανεκτελέσεις ρεμπέτικων τραγουδιών. Έτσι το ρεμπέτικο σιγά-σιγά θα πέθαινε, αφού -ανήκοντας στη νέα γενιά ακροατών- μπορώ να επιβεβαιώσω πως εξαιρετικά ελάχιστοι νέοι θα μπορούσαν να αγαπήσουν τα ρεμπέτικα μέσα από τις πρώτες (αυθεντικές αν θέλετε) εκτελέσεις, με τον τσιριχτό ήχο, τα φυσήματα, τα τριξίματα και τις "περίεργες" φωνές (σίγουρα δεν θα μπορούσαμε να ισχυριστούμε πως ο Βαμβακάρης και ο Τσιτσάνης διέθεταν ωραίες φωνές, ασχέτως αν οι ηχογραφήσεις τους είναι αναμφισβήτητα τεράστιας ιστορικής αξίας), που δεν είναι του καιρού μας, γιατί η κάθε εποχή έχει τη "φωνή", τη "χροιά" και την "προφορά" της! Αντιθέτως, οι επανεκτελέσεις με καλό ήχο, "γεμάτες" ορχήστρες και ωραίες σημερινές φωνές είναι αυτές που μπορούν να περάσουν το ρεμπέτικο στις νεότερες γενιές.
Ακριβώς αυτό έκαναν, για παράδειγμα, ο Παναγιώτης Κουνάδης με τον Γιώργο Νταλάρα, πρόσφατα, το 2007 με τα «Τραγούδια με ουσίες» στο Ηρώδειο και το 2008 και 2009 με την παράσταση «Σαν τραγούδι μαγεμένο» στο Μέγαρο Μουσικής Αθηνών, τα οποία μάλιστα δισκογραφήθηκαν. Πρόκειται για επανεκτελέσεις με πολύ καλούς τραγουδιστές (αναφέρω ενδεικτικά -πέρα απ' τον Νταλάρα- τους: Μπάμπη Τσέρτο, Σοφία Παπάζογλου, Μπάμπη Στόκα, Ζαχαρία Καρούνη, Ασπασία Στρατηγού), και ορχήστρες με "γεμάτο" ήχο που δίνουν μια νέα δυναμική στα τραγούδια (Ηρώδειο: Εστουδιαντίνα Νέας Ιωνίας / ΜΜΑ: 15μελής ορχήστρα που αποτελείται από εξαιρετικούς μουσικούς με τους οποίους συνεργάζεται τα τελευταία χρόνια ο Νταλάρας) σε ενορχηστρώσεις (από τον Κώστα Γανωσέλη και τον Γιώργο Νταλάρα) με ήχο που εκσυγχρονίζουν, αλλά, ταυτόχρονα, σέβονται απόλυτα τα ρεμπέτικα. Παρόλα αυτά, υπάρχουν άνθρωποι που έχουν αντίθετη άποψη... Ένας από αυτούς είναι ο Πάνος Σαββόπουλος, ο οποίος σε μια παράσταση με ρεμπέτικα («Τα ατίθασα ρεμπέτικα της παρανομίας» με τον Αγάθωνα Ιακωβίδη, στις 25 Μαΐου στον Ιανό) έκανε το εξής σχόλιο: «Η ορχήστρα που ακούτε εδώ (σ.σ.: μπουζούκι, κιθάρα, μπαγλαμάς, βιολί) είναι σωστή, είναι η αυθεντική. Οι ορχήστρες που ακούτε κυρίως από έντεχνους -πανάξιους με ιστορία- ερμηνευτές τα "στραπατσάρουν" τα τραγούδια. Αυτό που με ενοχλεί πολλές φορές με πανάξιους έντεχνους που μεταχειρίζονται ρεμπέτικα -γιατί δεν έχουν τι άλλο να βγάλουν και γιατί δεν πουλάνε αυτά που βγάζουν- είναι ότι δεν έχουν άποψη! Εάν είχαν άποψη, όπως είχε ο κύριος Μάνος Χατζιδάκις που διασκεύασε 45 ρεμπέτικα, δεν θα υπήρχε κανένα πρόβλημα. Για προσέξτε μία άποψη του ίδιου τραγουδιού (σ.σ.: μόλις πριν, ο Αγάθωνας είχε τραγουδήσει το «Σούρα και μαστούρα (Όταν μπουκάρω στον τεκέ)») σε μια ροκ ερμηνεία που αξίζει πραγματικά τον κόπο, γιατί έχει άποψη!» Και μετά από αυτή τη δήλωση, έβαλε να ακούσουμε τη διασκευή του τραγουδιού αυτού από τον... "Τζιμάκο"(!) – (η αναφορά και μόνο με το μικρό όνομα στον καλλιτέχνη και μάλιστα με τη χρήση υποκοριστικού, που δηλώνει σαφώς συμπάθεια, με προβληματίζει για την όποια αντικειμενικότητα του ομιλητή απέναντί του). Σ' αυτή τη δήλωσή του ο Πάνος Σαββόπουλος έχει πέσει σε δύο βασικές αντιφάσεις! Πρώτον, ισχυρίζεται πως οι "έντεχνοι" που τραγουδούν ρεμπέτικα τα "τσαλακώνουν" και βγάζουν δίσκους με νέο υλικό που όμως δεν πουλάει, και ταυτόχρονα τους λέει πανάξιους! Πώς είναι πανάξιοι αν δεν μπορούν να κάνουν τίποτα σωστά; Μήπως λοιπόν ο χαρακτηρισμός "πανάξιοι" μπήκε μόνο για άλλοθι; Και δεύτερον, μιλάει για "μη αυθεντικές" ορχήστρες που δεν έχουν άποψη και "στραπατσάρουν" τα ρεμπέτικα (μα η άποψη που έχουν είναι ακριβώς αυτή που ανέφερα παραπάνω, ο σύγχρονος ήχος και η δυναμική που δίνουν στα τραγούδια!) και κατόπιν προτείνει να ακούσουμε μια διασκευή του Πανούση η οποία όχι μόνο δεν έχει καμία σχέση με τις "αυθεντικές ορχήστρες" αλλά αλλοιώνει 100% το τραγούδι, με έναν ήχο που είναι παντελώς άσχετος με το ύφος του τραγουδιού, παρουσιάζοντάς την ως "άποψη"! Άβυσσος η ψυχή του κ. (Πάνου) Σαββόπουλου...
--
*Το άρθρο δημοσιεύθηκε τον Σεπτέμβρη του 2009 στο περιοδικό «Ορφέας» - www.e-orfeas.gr στη στήλη "Εύφωνα και παράφωνα"
- Κάποια χρόνια αργότερα έτυχε να συναντηθώ με τον Πάνο Σαββόπουλο σε μία παρουσίαση δίσκου στον Ιανό και μάλιστα έτυχε να καθίσουμε στο ίδιο τραπέζι, διότι σε εκείνο το σημείο είχα στήσει μία κάμερα για να γράψω την εκδήλωση. Ανοίξαμε κουβέντα σχετική με μουσική, καθώς του έκανε εντύπωση η μουσική που είχα επιλέξει να ακούω σε σχέση με το νεαρό της ηλικίας μου. Η πλάκα είναι ότι με συμπάθησε(!) Μάλλον δεν πρέπει να είχε πέσει στην αντίληψή του το συγκεκριμένο κείμενό μου(!)...
