«Guitar's Voice»: Ένα ξεχωριστό ρεσιτάλ στο Πυθαγόρειο Ωδείο | e-orfeas.gr

Την τελευταία Παρασκευή του Μάη, απ' ευθείας μετά απ' τη σχολή μου έφυγα ...ταξίδι(!) μέχρι την Άνοιξη, για να παρακολουθήσω τη συναυλία της Σίας Κοσκινά και του Παναγιώτη Μάργαρη στο Πυθαγόρειο Ωδείο. Ουσιαστικά επρόκειτο για ένα ρεσιτάλ φωνής σε συνδυασμό με ρεσιτάλ κιθάρας!

Τη Σία Κοσκινά ομολογώ πως δεν τη γνώριζα. Δεν χρειάζεται να πω πολλά λόγια για την ξεχωριστή αυτή καλλιτέχνη. Μια "ματιά" στο βιογραφικό της τα λέει όλα: σπουδές χορού, τραγουδιού και υποκριτικής στο Urdang Academy of Performing Arts του Λονδίνου, πτυχίο ειδικότητας "Music Theatre Performer" (Ηθοποιού Μουσικού Θεάτρου), συμμετοχή σε μεγάλες παραστάσεις και musical σε Ελλάδα και Εξωτερικό, συνεργασίες με πολλούς σημαντικούς Έλληνες καλλιτέχνες. Ίσως τελικά ισχύει αυτό που λένε, ότι τέτοιου είδους καλλιτέχνες αδικούνται στην Ελλάδα, όσο κι αν μας στενοχωρεί να το λέμε αυτό... Τον Παναγιώτη Μάργαρη τον γνώριζα κυρίως ως κιθαριστικό ντουέτο μαζί με τον Νότη Μαυρουδή, και έχοντας παρακολουθήσει συναυλίες τους είχα υπ' όψη μου ότι πρόκειται για έναν κιθαριστή εξαιρετικά ταλαντούχο, ευφάνταστο μουσικά, δεξιοτέχνη. Το μόνο που θα άλλαζε εδώ ήταν το ρεπερτόριο.

Η συναυλία πραγματοποιήθηκε στο πολύ όμορφο αμφιθέατρο «Μουσικοί και Μουσική» του Πυθαγορείου Ωδείου. Λίγο μετά τις 9:30 τα φώτα της αίθουσας έσβησαν, οι (μουσικές) συζητήσεις των ακροατών σταμάτησαν, και η συναυλία ξεκίνησε. Με το άκουσμα του πρώτου τραγουδιού έρχεται και η στιγμή που ξεχνάς εντελώς ότι υπάρχει ο έξω κόσμος! Το ρεσιτάλ κινήθηκε κυρίως στο ξένο ρεπερτόριο, με λίγες "πινελιές" από το ελληνικό. Ακούσαμε πολύ αγαπημένα τραγούδια, τα οποία ο Παναγιώτης Μάργαρης διασκεύασε για κιθάρα, όπως τα «Love song for a vampire» από την ταινία «Bram Stroker’s Dracula», «O Pastor» των Madredeus, «My heart will go on» από τον «Τιτανικό», «Je t’ aime» των L. Fabian και R. Allison, «Hotel California» (Don Felder, Glenn Frey, Don Henley) και «Amara me» (Nino Rota). Ιδίως στο τελευταίο με κέρδισε η πολύ αισθαντική ερμηνεία της Σίας Κοσκινά! Σε μια ανάσα ανάμεσα από τα τραγούδια, ο Παναγιώτης Μάργαρης πήρε το μικρόφωνο για να ευχαριστήσει έναν άνθρωπο που υπήρξε δάσκαλός του και χάρη σ’ αυτόν έφτασε εδώ που βρίσκεται. Φυσικά εννοούσε τον Νότη Μαυρουδή, τον οποίο και κάλεσε στη σκηνή για να παίξουν μαζί με τη Σία Κοσκινά δύο τραγούδια. Πριν από τα τραγούδια, ο Μαυρουδής πήρε το λόγο και είπε ακριβώς αυτό που σκεφτόμουν κι εγώ όση ώρα άκουγα τον Παναγιώτη Μάργαρη και τη Σία Κοσκινά: ότι με τον τρόπο που παίζει ο Μάργαρης η κιθάρα ακούγεται σαν να ηχεί ολόκληρη ορχήστρα, και πως τελικά δεν είναι απαραίτητες οι τεράστιες ορχήστρες για να γίνει μια συναυλία! Ακολούθησαν τα τραγούδια «Ύστατο ταγκό» του Νότη Μαυρουδή σε στίχους του Τάσου Σαμαρτζή και «Youkali» των Kurt Weill και R. Fernay. Στη συνέχεια, περνώντας στο ελληνικό ρεπερτόριο, η Σία Κοσκινά ερμήνευσε εκπληκτικά τη «Τζένη των πειρατών» (Kurt Weill, Bertolt Brecht)! Μια ερμηνεία που θα την χαρακτήριζα και θεατρική. Ακολούθησαν οι «Εφτά νάνοι στο S/S Cyrenia», του Θάνου Μικρούτσικου σε ποίηση του Νίκου Καββαδία! Στο τραγούδι αυτό μπορώ να πω πως με ξένισε λίγο η γυναικεία φωνή, καθώς όλοι το έχουμε συνηθίσει με τις “εκρηκτικές” ερμηνείες του συνθέτη. Και πιστεύω πως είναι γεγονός ότι κανένας δεν θα πει το τους «7 νάνους» όπως το λέει ο Μικρούτσικος, όπως επίσης το ίδιο ισχύει και για τον «Σεβάχ το θαλασσινό» με τον Μάνο Λοΐζο (το τελευταίο δεν ακούστηκε στο ρεσιτάλ). Από την άλλη όμως, εντυπωσιάστηκα με τον τρόπο που το έπαιζε ο Μάργαρης στην κιθάρα! Θα ήθελα πολύ να ακούσω αυτό το τραγούδι σε μια σύμπραξη Μικρούτσικου και Μάργαρη με πιάνο και κιθάρα! Ακολούθησε το τραγούδι του Γιάννη Μαρκόπουλου «Τα λόγια και τα χρόνια», το οποίο ο Μάργαρης έπαιξε σόλο, και πραγματικά ήταν εκπληκτικό!! Στο πρόγραμμα συμπεριλήφθηκε και ένα κιθαριστικό κομμάτι σε σύνθεση του Μάργαρη με τίτλο «Μετά την ομίχλη», το οποίο βρίσκεται στον τελευταίο προσωπικό δίσκο του «Δίχως πυξίδα» που κυκλοφόρησε το 2001. Πρόκειται για έναν πολύ όμορφο δίσκο με ορχηστρικά και 3 τραγούδια, ο οποίος δυστυχώς είναι δυσεύρετος. Μία από τις καλύτερες στιγμές της συναυλίας, και σίγουρα η πιο συγκινητική, ήταν το «Papa can you hear me» (Michel Legrand, Alan & Marilyn Bergman), το οποίο η Σία Κοσκινά τραγούδησε a capella! Η συναυλία έκλεισε με τη Σία Κοσκινά, τον Παναγιώτη Μάργαρη και τον Νότη Μαυρουδή επί σκηνής, και το «Canzone arrabbiata» των Nino Rota και Lina Wertmϋller. Οι φωτογραφίες είναι από το προφίλ της Σίας Κοσκινά στο Facebook.