Το πηγάδι του κρίνου | e-orfeas.gr

Όσοι βρέθηκαν τη Δευτέρα 2 Φεβρουαρίου στο Black Duck, μια πολύ όμορφη γωνιά στο κέντρο της Αθήνας, έζησαν μια ξεχωριστή βραδιά. Ο Λουδοβίκος των Ανωγείων με τα ταξιδιάρικα παραμύθια του και ο Νότης Μαυρουδής με τον μαγευτικό ήχο της κιθάρας του, μας χάρισαν μια πολύ ιδιαίτερη παράσταση με τίτλο «Το πηγάδι του κρίνου». Ο Λουδοβίκος αφηγήθηκε παραμύθια από το ομότιτλο βιβλίο του που κυκλοφόρησε το 2006 από τις εκδόσεις IANOS και ο Νότης Μαυρουδής τον συνόδευσε με πολύ όμορφους αυτοσχεδιασμούς στην κιθάρα του. Ο ήχος της κιθάρας, η οποία όπως είπε ο Νότης Μαυρουδής προλογίζοντας την εκδήλωση είναι όργανο της φαντασίας και του ονείρου, έδεσε απόλυτα με τα παραμύθια του Λουδοβίκου, τα οποία εμπεριέχουν επίσης τη φαντασία και την αίσθηση του ονειρικού. Σε συνδυασμό με την ζεστή ατμόσφαιρα του χώρου και τον χαμηλό φωτισμό το αποτέλεσμα ήταν μαγικό! Το μόνο σίγουρο είναι πως μερικές φορές και τα πιο "μεγάλα παιδιά" χρειαζόμαστε ν’ ακούμε παραμύθια για να ξεφεύγουμε λίγο από την καθημερινότητα! Όπως εκείνο το βράδυ Δευτέρας, μιας μέρας που έχει συνδεθεί με την επιστροφή στη δουλειά, στη ρουτίνα, στις υποχρεώσεις, με μια παράσταση που διήρκεσε περίπου μία ώρα, ταξιδέψαμε ονειρικά μακριά απ’ όλα αυτά! Τι κρίμα που όταν τελείωσε βγήκα έξω και ήμουν ...στο κέντρο, στην κίνηση, στη φασαρία... Αλλά ας μείνουμε για λίγο ακόμα σ’ αυτή την ταξιδιάρικη ατμόσφαιρα, κι ας αφήσουμε τα παραμύθια να μιλήσουν... *Φωτογραφίες: Αλέξανδρος Καραμαλίκης, Black Duck *Τα αποσπάσματα είναι από το βιβλίο «Το πηγάδι του κρίνου», εκδ. IANOS (σειρά «Μικρός Ιανός»), 2006 Νότης Μαυρουδής, Λουδοβίκος των Ανωγείων Το πηγάδι του κρίνου Το κρυστάλλινο ποτήρι έδωσε τέλος στη μονότονη ζωή του, πέφτοντας στο πάτωμα από το ράφι όπου χρόνια ήταν ξεχασμένο. Όλοι γύρισαν το κεφάλι να το δουν. – Έπρεπε να πεθάνω, λοιπόν, για να με προσέξετε; Όλοι γύρισαν (σελ.53) - Μα για το σώμα που έχεις δεν είναι μεγάλα τα φτερά σου; Ρώτησε ένα μικρό μυρμήγκι της πεταλούδα. – Είναι! Αλλά εμένα με λένε και ψυχή και δεν ξέρεις τι βάρος έχει αυτό. Πεταλούδα (σελ. 51) – Πού ακούμπησες τα λευκά σου φτερά και έγιναν γκρίζα; Ρώτησε το γλάρο μια πεταλούδα. – Πέρασα από τη σκέψη ενός πικραμένου... Ο γλάρος (σελ. 81)