Ασπασία Στρατηγού: Μια σπουδαία φωνή | e-orfeas.gr

Η Ασπασία Στρατηγού είναι αναμφισβήτητα μία από τις σπουδαιότερες φωνές της νέας γενιάς. Αν και δεν διαθέτει προσωπική δισκογραφία, το έχει αποδείξει με τη συνέπεια στις μέχρι τώρα επιλογές και συνεργασίες της. Έχει συνεργαστεί με την Εστουδιαντίνα Νέας Ιωνίας, με τον Χρίστο Τσιαμούλη, με τον Θανάση Πολυκανδριώτη και άλλους σημαντικούς καλλιτέχνες. Τα δύο τελευταία χρόνια συνεργάζεται με τον Γιώργο Νταλάρα και έχει συμμετάσχει σε μεγάλες συναυλίες του, όπως ήταν οι μουσικοθεατρικές παραστάσεις «Όταν συμβεί στα πέριξ στο Ηρώδειο, «Όλα από την αρχή» στο θέατρο Παλλάς και «Σαν τραγούδι μαγεμένο» στο Μέγαρο Μουσικής Αθηνών και Θεσσαλονίκης. Από σήμερα, θα έχουμε την ευκαιρία να απολαύσουμε ξανά στο Μέγαρο Μουσικής Αθηνών την αναδρομή στο ρεμπέτικο «Σαν τραγούδι μαγεμένο». Με αφορμή την ξεχωριστή αυτή παράσταση, συναντηθήκαμε ένα μεσημεράκι Σαββάτου με την Ασπασία Στρατηγού στο φιλόξενο cafe του βιβλιοπωλείου IANOS, για μια συζήτηση γύρω από τη μουσική και όχι μόνο. Πώς ξεκίνησες ν’ ασχολείσαι με τη μουσική και το τραγούδι; Ξεκίνησα από μικρή ηλικία, 16-17 χρονών, χωρίς να έχω ιδιαίτερα ακούσματα από το σπίτι. Μου άρεσε η παραδοσιακή μουσική και τα ρεμπέτικα, και έψαξα να βρω παλιές εκτελέσεις και δίσκους. Στην αρχή το συνδύαζα με το σχολείο. Τις μέρες που δεν είχα σχολείο έβρισκα παρέες που έπαιζαν ερασιτεχνικά αυτή τη μουσική και σιγά-σιγά μπήκα στο κλίμα. Μόλις τελείωσα το σχολείο ασχολήθηκα πια επαγγελματικά. Η πρώτη σου δισκογραφική δουλειά ήταν το «Δωδεκάορτο» του Χρίστου Τσιαμούλη το 2006. Πώς ήρθε αυτός ο δίσκος; Λίγο πιο πριν απ’ το «Δωδεκάορτο» ηχογραφήθηκε το «Φωνές του αέρα» του Δήμου Βουγιούκα, και κυκλοφόρησε πιο μετά. Ο δίσκος του Χρίστου Τσιαμούλη ήταν η πρώτη συμμετοχή, το πρώτο βάπτισμα. Ήταν ένας πολυσυμμετοχικός δίσκος, στον οποίο τραγουδούσαν η Ελένη Βιτάλη, ο Μανώλης Μητσιάς, ο Αλκίνοος Ιωαννίδης, ο Γιάννης Χαρούλης και ο ίδιος ο συνθέτης. Εκεί έχω πει δύο τραγούδια. Ο Χρίστος με γνώρισε από την Εστουδιαντίνα, ίσως με άκουσε σε κάποιο live. Του άρεσα και σκέφτηκε ότι αυτά τα τραγούδια ταιριάζουν στη φωνή μου και ήθελε να τα τραγουδήσω. Μέχρι στιγμής δεν έχεις ηχογραφήσει κάποιον προσωπικό δίσκο. Δεν ήταν στα άμεσα σχέδιά σου; Επειδή ήμουν ακόμα στο ξεκίνημα μού έφτανε το γεγονός ότι έκανα συμμετοχές. Κατά κάποιο τρόπο αυτό με βοηθούσε να αποχτήσω μια πρώτη επαφή με το στούντιο. Οπότε το είδα σαν ένα είδος εκπαίδευσης, και φυσικά όντας στο ξεκίνημα δεν μπορούσα να σκεφτώ την περίπτωση προσωπικού δίσκου. Υπήρξαν κάποιες φωνές που ήταν για σένα πρότυπα; Πάντα έχεις πρότυπα ξεκινώντας. Νομίζω ότι δεν γίνεται να μην έχεις πρότυπα, κάπου πρέπει να πατήσεις και να μελετήσεις. Βέβαια αυτό αναπόφευκτα κάποια στιγμή το κάνεις στην άκρη, δεδομένου ότι καλείσαι να πεις καινούρια τραγούδια και αυτό προϋποθέτει να βρεις την δική σου ταυτότητα. Μέχρι τώρα έχεις συνεργαστεί με την Εστουδιαντίνα, με τον Θανάση Πολυκανδριώτη, με τον Γιώργο Νταλάρα, και άλλους καταξιωμένους καλλιτέχνες. Υπάρχει κάποια συνεργασία που τη θεωρείς πιο σημαντική; Όλες οι συνεργασίες είναι σημαντικές γιατί η κάθε μία έχει να σου δώσει κάτι διαφορετικό. Δεν μπορώ να ξεχωρίσω κάποια, όλες ήρθαν τον καιρό που έπρεπε να έρθουν και μου έδωσαν πολύτιμα πράγματα, ωραίες στιγμές, ωραίες εμπειρίες, με δίδαξαν, και με προίκισαν με εφόδια για το μέλλον. Εγώ σαν ακροάτρια, μια συνεργασία σου που τη θεωρώ πολύ ιδιαίτερη είναι αυτή με τους Crama. Πώς ξεκίνησε αυτή η συνεργασία και πώς δημιουργήσατε αυτό το σχήμα; Οι Crama είναι αποτέλεσμα της συνάντησης πέντε μουσικών οι οποίοι ήθελαν να ενώσουν τις δυνάμεις τους παρ' ότι προέρχονται από διαφορετικό μουσικά χώρο. Ξεκίνησαν λοιπόν τα παιδιά να κάνουν ένα πάντρεμα, να κάνουν την παραδοσιακή μουσική να σμίξει με τον ηλεκτρικό ήχο, να κάνουν κάτι εναλλακτικό και να κινηθούν μουσικά στα Βαλκάνια, στην Ανατολή, στη Μεσόγειο και στην Ελλάδα φυσικά. Το σχήμα αποτελείται από τους Dasho Kurti στο ακορντεόν, Βασίλη Κετεντζόγλου στη κλασική κιθάρα, Αποστόλη Βαγγελάκη στα πνευστά και το τραγούδι, Γιάννη Βουτσινά στο ηλεκτρικό μπάσο, και Πέτρο Κούρτη στα τύμπανα. Για τις τραγουδιστικές ανάγκες του σχήματος μου έγινε πρόταση να συμμετέχω και φυσικά δέχτηκα με μεγάλη χαρά. Μέσα από αυτό το σχήμα μου δίνεται η δυνατότητα να εκφραστώ ερμηνευτικά στο είδος της εναλλακτικής μουσικής κάτι που ήθελα πολύ, αλλά και να τραγουδήσω καινούρια τραγούδια (συνθέσεις των μελών των CRAMA). Τον Ντάσο τον γνώρισα μέσω του Γιώργου Νταλάρα, μου πρότεινε αυτή τη συνεργασία και δέσαμε αρκετά. Ξεκινήσαμε με παραστάσεις από το δίσκο «Έρημα χωριά» και δικές του συνθέσεις. Αυτό μετά εξελίχθηκε, “βαφτιστήκαμε” Crama, και το σχήμα αυτό είναι πράγματι ένα κράμα παραδοσιακής μουσικής και σύγχρονης. Με τον Γιώργο Νταλάρα πώς γνωριστήκατε και ξεκίνησε η συνεργασία σας; Η πρώτη μας συνεργασία επί σκηνής ήταν στο Ηρώδειο στην παράσταση «Όταν συμβεί στα πέριξ». Μέσα από την Εστουδιαντίνα, η οποία έπαιζε σ’ αυτές τις συναυλίες, μου έγινε η πρόταση να συμμετέχω. Από εκεί και πέρα ακολούθησαν οι παραστάσεις «Όλα από την αρχή» στο Παλλάς, το «Σαν τραγούδι μαγεμένο» στο Μέγαρο Μουσικής Αθηνών και Θεσσαλονίκης, και άλλες συναυλίες. Ως ερμηνευτής αποτέλεσε για σένα δάσκαλο; Όχι μόνο ως ερμηνευτής, αλλά και γενικότερα με τη συνολική του στάση σαν άνθρωπος. Έχει να σου δώσει πολλά πράγματα λόγω της εμπειρίας του στο χώρο αυτό στον οποίο βρίσκεται τόσα χρόνια. Είναι ένα άτομο που τον ενδιαφέρει να κάνει πράγματα, να ολοκληρώνει ό,τι ξεκινάει, να αφοσιώνεται ψυχή τε και σώματι στην μεγάλη του αγάπη, την μουσική και να ανταπεξέρχεται επιτυχώς ακόμη και στις πιο δύσκολες συνθήκες. Πέρα λοιπόν από το ερμηνευτικό κομμάτι που κι από αυτό σίγουρα είχα να πάρω πάρα πολλά πράγματα, υπήρξε για μένα και ένας πολύ καλός συμβουλάτορας. Ποιες εμπειρίες έχεις από τις συναυλίες που έχετε κάνει ως τώρα, ποίες ήταν οι καλύτερες στιγμές; Όλες ήταν πολύ σημαντικές, και προσπάθησα παρά το άγχος μου, να ευχαριστηθώ όλες τις παραστάσεις. Όπως και να ‘χει όταν εμφανίζεσαι μαζί με τόσο καταξιωμένους τραγουδιστές και μουσικούς δεν γίνεται να μην έχεις άγχος. Μάλλον αυτή που ξεχωρίζω πιο πολύ είναι το «Όλα από την αρχή», γιατί έγιναν πολλές παραστάσεις και δέθηκα πολύ με τα υπόλοιπα παιδιά, με τη Δέσποινα Ολυμπίου που μοιραζόμασταν το ίδιο καμαρίνι, με τους μουσικούς, με τον Μανώλη και τον Ζαχαρία, με τις κοπέλες του θεάτρου που μας περιποιήθηκαν, αλλά και με τον ίδιο το χώρο. Φέτος που πήγαμε πάλι στο Παλλάς για δύο συναυλίες τον Ιανουάριο, ήταν μεγάλη η συγκίνηση. Σε λίγες μέρες αρχίζουν στο Μέγαρο Μουσικής Αθηνών οι παραστάσεις «Σαν τραγούδι μαγεμένο», που ουσιαστικά είναι επανάληψη των περσινών. Ποιές διαφορές υπάρχουν σε σχέση με πέρυσι; Θα υπάρξουν εκπλήξεις; Δεν έχουν ξεκινήσει ακόμα οι πρόβες κι έτσι δεν ξέρω κάτι συγκεκριμένο. Πιστεύω πως σε μεγάλο βαθμό θα είναι επανάληψη των περσινών από πλευράς σκηνοθεσίας και προγράμματος όπως ήταν χωρισμένο σε περιόδους του ρεμπέτικου, εκτός αν αλλάξει κάτι στα κομμάτια. Πάντως και το ίδιο να είναι, που ούτως ή άλλως ήταν πολύ πετυχημένη συνταγή, έχει περάσει ένας χρόνος και είμαστε εμείς διαφορετικοί, οπότε στην πράξη δεν θα είναι το ίδιο. Η επιτυχία αυτών των παραστάσεων, είναι η εναλλαγή του μουσικού με το θεατρικό μέρος, γίνεται αλλαγή εικόνων και ήχων κι αυτό είναι ένα στοιχείο που τις κάνει εξαιρετικά ενδιαφέρουσες. Ας ξεφύγουμε για λίγο από τη μουσική και θα επανέλθουμε. Έχεις τελειώσει τη σχολή Διαιτολογίας. Αν και δεν πρόλαβες τις μεγάλες καταλήψεις που έγιναν, πώς βλέπεις όλο αυτό που γίνεται μέσα στις σχολές με τις παρατάξεις; Γενικότερα δεν με άγγιζαν όλα αυτά και δεν μπλέχτηκα με τέτοια πράγματα. Οι περισσότερες παρέες μου ανέκαθεν ήταν εκτός σχολείου και σχολής, ίσως γιατί δεν ταίριαξα ποτέ με ανθρώπους της ηλικίας μου. Οι περισσότεροι φίλοι μου είναι 15-20 χρόνια μεγαλύτεροί μου και ίσως κι αυτό να “βοήθησε” κάπως. Και, πίστεψέ με, πολύ καλά έκανες που δεν μπλέχτηκες! Τι άποψη έχεις για όλο αυτό το χαμό που έγινε το Δεκέμβρη με τα επεισόδια σε όλη τη χώρα; Νομίζω ότι η αλήθεια είναι κάπου στη μέση. Γενικά δεν είμαι και πολύ των άκρων, όσο απόλυτη κι αν είμαι, πάντα αφήνω ένα παραθυράκι. Αν μιλήσουμε συγκεκριμένα για τη δολοφονία του παιδιού, φυσικά και είμαι αντίθετη στο να πεθάνει όχι μόνο ένα παιδί, αλλά οποιοσδήποτε άνθρωπος με τέτοιο άδικο τρόπο. Για όλα τα επεισόδια των επόμενων ημερών που έγινε ο απόλυτος χαμός, ίσως και να ‘χουν δίκιο, ίσως έπρεπε να γίνει το ξέσπασμα, σίγουρα όμως δεν είναι ωραίο να σπάνε την πόλη σου, τον κόπο του καταστηματάρχη που δε φταίει σε τίποτα. Όσες φορές έχω συζητήσει γι’ αυτό το θέμα με τους δικούς μου συγγενείς και φίλους ακούω πολλές γνώμες. Δεν έχω ακόμη κατασταλάξει στο τι να πιστέψω. Είμαι κάπου στη μέση. Δίκιο έχουν οι μεν, δίκιο έχουν οι δε, είμαι πολύ μπερδεμένη. Και ποιος δεν είναι, με τα κανάλια που παρουσιάζουν πραγματικά ό,τι να ‘ναι... Υπήρχε μεγάλη καταστροφολογία μέσα απ’ τα κανάλια. Και με την οικονομική κρίση έχουν φέρει την καταστροφή. Η οικονομική κρίση δεν μας έχει ακόμα αγγίξει σαν χώρα, παρ' όλα αυτά μας έχουν όλους προετοιμάσει τόσο άσχημα που έχουμε μπει όλοι σ’ ένα καλούπι, έχουμε κλειστεί στο καβούκι μας. Αυτή η καταστροφολογία είναι πολύ χειρότερη από την ίδια την οικονομική κρίση, είναι μεγαλύτερη κρίση. Περνώντας σε κάτι άλλο, μια και είμαστε διαδικτυακό περιοδικό, ήθελα να σε ρωτήσω ποια είναι η σχέση σου με το internet; Μπαίνω στο internet, το χειρίζομαι, αλλά δεν έχω και την καλύτερη σχέση. Όταν έχω λίγο χρόνο φοβάμαι πως αν μπω θα κάτσω για ώρες γιατί το ένα φέρνει τ’ άλλο. Και επειδή ξέρω ότι αν κάτσω θα αφήσω πολλά πράγματα πίσω μου, όσο μπορώ το αποφεύγω. Έχεις υπόψη σου ένα group (κάτι σαν fan club) που έφτιαξαν για σένα στο Facebook; Είμαι ενημερωμένη, γιατί μου το είπε κάποιος φίλος μου που ασχολείται πιο πολύ. Ακόμα δεν το έχω δει βέβαια, αλλά θα μπω κάποια στιγμή να το δω. Δεν έχω Facebook ούτε MySpace, ελπίζω να βρω περισσότερο χρόνο να ασχοληθώ. Επιστρέφοντας στη μουσική, για να κλείσουμε μουσικά την κουβέντα μας, μέχρι στιγμής έχεις δισκογραφικά 6 δίσκους. Το 2007 συμμετείχες στον δίσκο για τον Άλκη Αλκαίο «Οι τροβαδούροι της καρδιάς μου» από τη σειρά Άξιος Λόγος. Πώς βλέπεις αυτή τη σειρά; Θα συμμετέχεις σε μελλοντικούς δίσκους; Με μεγάλη χαρά συμμετείχα στο δίσκο του Άλκη Αλκαίου και επίσης με μεγάλη χαρά θα ξανασυμμετέχω αν μου γίνει πρόταση. Αυτή η σειρά προβάλει κάτι το οποίο για πάρα πολλά χρόνια ήταν στην αφάνεια. Εύχομαι να είναι μια αρχή για να καταλάβει ο κόσμος ότι ένα τραγούδι δεν αποτελείται από τον τραγουδιστή. Ο συνθέτης θα έλεγα πως κάποια στιγμή δικαιώθηκε, υπήρξε κάποια περίοδος που ήταν η περίοδος των συνθετών, πρώτος ήταν ο συνθέτης και ο τραγουδιστής ερχόταν σε δεύτερη μοίρα. Ο στιχουργός όμως ποτέ δεν βγήκε μπροστά. Και επειδή ο στίχος είναι πολύ σημαντικό στοιχείο του τραγουδιού, γιατί στην ουσία το τραγούδι είναι ο λόγος που εκφέρεται με μουσικό τρόπο, πρέπει επιτέλους να γνωρίσει ο κόσμος τους μεγάλους στιχουργούς-ποιητές. Οπότε με χαρά συμπράττω σ’ αυτή την προσπάθεια, η οποία είναι πολύ καλή κι έχουν γραφτεί πάρα πολύ ωραίες μουσικές από τους συνθέτες. Πέρα από τις παραστάσεις που θα παρακολουθήσουμε σε λίγες μέρες στο Μέγαρο Μουσικής Αθηνών, υπάρχουν σχέδια για άλλες συναυλίες ή για κάποια δισκογραφική δουλειά; Ήταν να παίξουμε με την Εστουδιαντίνα στη Favela, και τελικά, ενώ είχαμε πολύ κόσμο που περίμενε να μας ακούσει, που είχε ήδη κλείσει θέση, ακυρώθηκαν οι παραστάσεις τελευταία στιγμή για τεχνικά ζητήματα από πλευράς του μαγαζιού. Ετοιμάζουμε λοιπόν με την Εστουδιαντίνα συναυλίες με το ίδιο project, καθώς επίσης και συναυλίες με τους Crama το καλοκαίρι. Όσον αφορά σε δισκογραφική δουλειά, αυτόν τον καιρό κάνω κάποιες ηχογραφήσεις, αλλά είναι σε πολύ πρώιμο στάδιο και δεν μπορώ να πω ακόμα κάτι παραπάνω. Θα δείτε... Οι φωτογραφίες από το Μέγαρο Μουσικής είναι του Χάρη Ακριβιάδη | www.fotobox.gr Οι υπόλοιπες φωτογραφίες που δημοσιεύονται, είναι από το προσωπικό αρχείο της Ασπασίας Στρατηγού.