Ηλίας Ανδριόπουλος: Αντι-ηχήσεις | e-orfeas.gr

Ο Ηλίας Ανδριόπουλος είναι ένας από τους σπουδαιότερους συνθέτες μας, που έχει γράψει μεγάλα έργα όπως τα «Γράμματα στον Μακρυγιάννη», τα «Λαϊκά προάστια», τους «Προσανατολισμούς», τις «Ξένες πόρτες», τους «Αργοναύτες», κ.ά. Είναι γεγονός πως έχουμε συνηθίσει τον Ηλία Ανδριόπουλο περισσότερο ως συνθέτη παρά ως συγγραφέα, παρόλο που έγραφε για τουλάχιστον μια δεκαετία επιφυλλίδες στα «Νέα», με κείμενα σχετικά με τη μουσική και τις τέχνες γενικότερα. Τα κείμενα αυτά μαζί με άλλα κυκλοφόρησαν στο πρώτο βιβλίο του Ηλία Ανδριόπουλου με τίτλο «Αφήγηση των ήχων», το 2006 από τις εκδόσεις «Κάκτος». Δύο χρόνια μετά, τον Νοέμβριο του 2007, κυκλοφόρησε στη σειρά «Τέχνες και Γράμματα» των εκδόσεων «Μαΐστρος» το δεύτερο βιβλίο με τίτλο «Αντι-ηχήσεις», το οποίο θα μπορούσαμε να πούμε πως αποτελεί μια προέκταση του προηγούμενου. Περιέχει δέκα δοκίμια σχετικά με τη μουσική, αλλά και γενικότερα για τις τέχνες και τον πολιτισμό, με τη διαφορά ότι εδώ ο συγγραφέας τα εμβαθύνει περισσότερο, πράγμα που δεν επιτρέπει η περιορισμένη έκταση των επιφυλλίδων. Επίσης, τα κείμενα τα χαρακτηρίζει μια εξομολογητική διάθεση, πράγμα που δεν υπήρχε στο προηγούμενο βιβλίο. Το βιβλίο προλογίζει ο Ντέιβιντ Κόνολι. Στο πρώτο κείμενο του βιβλίου «Με φως ελληνικό», ο Ηλίας Ανδριόπουλος αποκαλύπτει την πηγή της έμπνευσής του, ενώ στα κείμενα «Αργοναύτες» και «Γράμματα στο Μακρυγιάννη – Λαϊκά προάστια» μιλάει πιο λεπτομερώς για τα τρία αυτά αγαπημένα έργα του. Στο κείμενο «Συνηχήσεις» δε, ξεκαθαρίζει μια παρεξήγηση που υπήρξε γύρω από ένα πολύ γνωστό τραγούδι του. Ο Ανδριόπουλος δεν περιορίζεται μόνο στο δικό του έργο, αλλά σε κάποια κείμενα όπως «Ηχήσεις», «Αβάν-γκραντ και τραγούδι», μιλάει γενικότερα για το έντεχνο λαϊκό τραγούδι. Στο βιβλίο συνυπάρχουν αρμονικά η απαισιοδοξία με την αισιοδοξία. Στο κείμενο «Διαχειριστές του πολιτισμού», ο Ηλίας Ανδριόπουλος εκφράζει την πικρία του και την αγανάκτησή του για τη σημερινή παρακμή του πολιτισμού. Η απαισιοδοξία αντισταθμίζεται στα κείμενα «Αντηχήσεις», «Τα καφενεία», «Σκαφιδιά», όπου μιλάει με πολλή αγάπη για τις παρέες ποιητών και μουσικών, και για την ιδιαίτερη πατρίδα του. Τον επίλογο του βιβλίου αποτελεί το «Υστερόγραφο για την Αρχαία Ολυμπία», όπου ο Ηλίας Ανδριόπουλος μιλά για τα θλιβερά γεγονότα που έζησε ο τόπος το περσινό καλοκαίρι με τις πυρκαγιές.

Στο τέλος του βιβλίου υπάρχει η βιογραφία και η δισκογραφία του Ηλία Ανδριόπουλου, καθώς και το σημείωμά του για τον δίσκο (CD) που συνοδεύει την έκδοση. Στο σημείο αυτό, ας μου επιτραπεί να κάνω μια ιδιαίτερη μνεία, καθώς πρόκειται για ένα ντοκουμέντο. Το CD περιέχει 4 ανέκδοτες ηχογραφήσεις σε σύνθεση του Ηλία Ανδριόπουλου. Η πρώτη είναι ένα καταπληκτικό ορχηστρικό με τίτλο «Αναπολήσεις». Ακολουθούν δύο τραγούδια με τη φωνή της Σωτηρίας Μπέλλου, που ηχογραφήθηκαν το 1982, με τίτλους «Μέσα στα καπνομάγαζα» και «Είναι κάτι άνθρωποι». Η μουσική τους δεν είναι άλλη από των τραγουδιών «Στις λασπωμένες γειτονιές» και «Λαϊκά προάστια» από τον ομότιτλο δίσκο, οι στίχοι όμως είναι διαφορετικοί και τους υπογράφει ο Μάνος Ελευθερίου. Και η τέταρτη ηχογράφηση είναι από συναυλία του Ηλία Ανδριόπουλου το 1979, όπου ο Αριστείδης Μόσχος αυτοσχεδιάζει με το σαντούρι του πάνω σε μια μελωδία του συνθέτη, με τίτλο «Ιριδισμοί».